قصد آمدن دراین مسیر را که کردم،مهر مادرم کوله باری سبک برایم مهیا کرد تاجسمم آزرده نگردد
ای مهربان تر از مادرم به من،سنگینی روحم را تاب نیاوردی، خواندیم در این راه تا قدم به قدم قامت خمیده از زیر بار گناهان راست گردد.
شاید دلیل این همه نزدیکی من،مهر من، لبخندهایم برای همسفرانی که هیچگاه ندیده بودمشان وهیچ سنخیتی از نوع رنگ وزبان ونژاد وحتی مذهب میانمان نیست،همین اشتراک در رهاشدن از بند تعلقات دست وپاگیر دنیایی باشد؛که یکی از ثمرات محبت به حسین(علیه السلام)است.
نه اینکه بخواهم ادای دوست داشتن را دربیاورم،نه!در حقیقت خاصیت این نقطه از زمان یکی شدن است.
بازبان شیرین محبت دم عاشقی وبا استکانی چای غلیظ قوت جان می گیریم.
چه لذت عمیقی دارد جاذبه مغناطیس حسینی در روز اربعین تورا بخواند وقطره ای باشی از این دریای خروشان بودن که مقصد آن عشق است وبوی سیبی که مشام راغرق خوشی ها می کند…
پی نوشت:از ده ها کشور در راه پیمایی اربعین شرکت می کنند و میهمان مردم عراق می شوند.سعی کنیم در این راه پیمایی پیوندهای مستحکم بین برادران مسلمان را بیشتر کنیم؛ پیوند بین عراقی و غیرعراقی،پیوند بین شیعه و سنی،پیوند بین عرب و فارس و ترک و کرد؛ این پیوندها مایه ی سعادت است،این پیوندها آیت رحمت پروردگار است(بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار جمعی از موکب داران عراقی۱۳۹۸٫۶٫۲۷)
نوشته:ز رئیسی
ثبت دیدگاه