اين عيد، مايه اميد و درست نقطه مقابل آن فضاى يأسآلودى است كه استكبار مىخواهد در مقابل چشم مستضعفان عالم به وجود بياورد.
اگر امروز شما سياستگذاران و طراحان برنامههاى استكبارى را مشاهده كنيد، خواهيد ديد كه از مهم ترين كارها و هدف هاى آنها يكى اين است كه در مقابل چشم مردم، فضاى يأسآلودى نسبت به اصلاحاتى كه بايد انجام بگيرد، ايجاد كنند. ملت ها بايد از صلاح مأيوس بشوند، تا حربهى استكبار كارگر بيفتد؛ والّا اگر ملتها اميدوار باشند و اميدوار بمانند، حربهى استكبار چندان كارگر نيست. سعى مىكنند فضاى تيره اى را در مقابل چشم ها ترسيم كنند؛ فضاى تيره به اين معنا كه به ملتها تفهيم كنند كه نيروى ذاتى شما، فرهنگ شما، اعتقادات شما، شخصيت و هويت ملى شما، نمىتواند براى شما كارى انجام بدهد؛ بايد قدرت هاى بزرگ به شما كمك كنند تا بتوانيد حركت كنيد.
درست صدوهشتاد درجه مقابل اين فكر، فكر انتظارى است كه بر محيط ما و بر محيط هاى طرفداران مذهب اهلبيت (عليهمالسّلام) حاكم است.
انتظار، يعنى دل سرشار از اميد بودن نسبت به پايان راه زندگى بشر. ممكن است كسانى آن دوران را نبينند و نتوانند درك كنند – فاصله هست – اما بلاشك آن دوران وجود دارد.
لذا تبريك اين عيد – كه «عيد اميد» و عيد انتظار فرج و گشايش است – درست نقطة مقابل آن چيزى است كه دشمن مىخواهد به وجود بياورد.
(بيانات در خجسته سالروز ميلاد حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ۳۰/۱۱/۱۳۷۰)
ثبت دیدگاه