رابطه هدایت و ولایت

تحمل هدايت
ولایت و هدایت از جانب خداست و از ناحیه ی ما هیچ خیری ایجاد نمی شود «ِ خَيْرُكَ إِلَيْنَا نَازِلٌ وَ شَرُّنَا إِلَيْكَ صَاعِدٌ» (مفاتیح الجنان، بخشی از دعای ابوحمزه ثمالی) و خداوند می فرماید: «ما اصابکم من حسنة فمن الله ما اصباکم من سیئه فمن انفسکم» (نساء/ ۷۹) شخصی از حضرت سوال کرد هدایت کارِ کیست؟ آیا ما می توانیم خودمان را به هدایت برسانیم. حضرت فرمودند: خیر، هدایت تنها کار خدا است. «اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» (نور/ ۳۵) طبق روایتی که نقل شده امام رضا علیه السلام این آیه را این گونه معنا کرده اند: «هُدَى مَنْ فِي السَّمَاءِ وَ هُدَى مَنْ فِي الْأَرْض» (تفسیر صافی، ج۳، ص۴۳۴) هدایت همه ی آسمانی ها و زمینی ها با اوست اوست؛ هیچ کس به مقصد نمی رسد مگر با هدایت خداوند متعال. وظیفه و نقش ما تحمل هدایت است. البته تحمل این ولایت کار سختی است. فرمودند: «إِنَّ أَمْرَنَا صَعْبٌ مُسْتَصْعَبٌ» سه دسته می توانند این ولایت را تحمل نمایند «لَا يَحْتَمِلُهُ إِلَّا مَلَكٌ مُقَرَّبٌ أَوْ نَبِيٌّ مُرْسَلٌ أَوْ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَان» (بصائرالدرجات، ص۲۶) ملائکه مقرب، پیامبران مرسل و نه هر پیامبری و بنده ی مومنی که خداوند او را آزموده باشد. تحمل ولایت تحمل همان بار امانت است و اگر کسی بتواند به آن مقام برسد اهل اسرار الهی می شود. ولایت عهده دار سیر مادر درجات امور است و ما را تا مقصد می رساند.
(ر.ک: Pagoohe.ir سخنراني دكتر ميرباقري با موضوع ولايت مداري ۲۴ اسفند ۱۳۹۳)